Daar gaan we dan. Na 5 maanden pauze van de maand van Adriaan nu elke dag pauze. Vandaag heb ik mijn eerste pauze genomen van 15 minuten. Gewoon simpel op een bankje of stoepje gaan zitten en even je sociale-, digitale- en werkleven op pauze te zetten. Met het doel om over dingen na te denken die je snel kunt vergeten als je doorraast in je dagelijks leven. En die gedachte klinkt natuurlijk mooi, maar dan zit je op een bankje met een gratis cappucino van Lungoccino en denk je: “Waar doe ik dit eigenlijk voor?”
Na ongeveer 20 minuutjes loop ik naar de Albert Heijn om zo enigszins efficient een avondmaal te halen. Ik loop voorbij een touristisch uitziend meisje op een bankje die aan beetje het schrijven is. “Toeristen hebben tenminste wel tijd om niets te doen”, dacht ik. Na zo’n halve minuut doorgelopen te hebben dacht ik: “Nee, ik moet daar ook gaan zitten en waarom zit zij eigenlijk daar?”
Ik liep terug, en vroeg of ik mocht zitten. Dat mocht. Ik stelde haar de vraag, of ze het leven aan het beschrijven was. “Ja”, zei ze, waarop ik zei: “Ha, dus jij hebt ook je leven even op pauze gezet.” We hebben het gehad over dingen zoals de positieve kanten die mensen laten zien op hun Facebook-profiel, de rush waarin wijzelf lijken te leven, over de herfstkleuren, studie, fotografie etc. Een moment waarvan de meeste mensen zullen zeggen: “Ja, waar gebeurt dat eigenlijk nog?” En ik begrijp die gedachte wel, in de supermarkt heeft iedereen haast, in de trein zit iedereen op z’n telefoon en op fiets luistert iedereen muziek.
Misschien is de oplossing wel een kwartiertje niets doen. Elke dag. Of misschien was het gewoon toevallig deze zondagmiddag. Ik ga het in ieder geval proberen…